تحلیلگران نظامی تمرین نیروی هوایی چین را پیامی راهبردی به رقبا در منطقه می‌دانند: چین در حال آماده‌سازی برای گسترش برد عملیاتی خود به اعماق اقیانوس آرام غربی، به‌ویژه «زنجیره دوم جزایر» است؛ منطقه‌ای کلیدی که شامل گوام و سایر قلمروهای هم‌پیمان آمریکا می‌شود. با افزایش برد پرواز، زمان ماندگاری در هوا و کاهش وابستگی به پایگاه‌های محلی، چین در حال بازتعریف آرایش هوایی خود است.
این توانایی با ارتقاء سامانه‌های راداری، جنگ الکترونیک و مانورپذیری هواگردها، می‌تواند نفوذ چین را در عملیات دریایی، سلطه هوایی منطقه‌ای و درگیری‌های فراتر از جزایر نزدیک به‌طور چشمگیری افزایش دهد.
جنگنده چندمنظوره J-16 که توسط شرکت شن‌یانگ توسعه یافته، نسخه ارتقاءیافته‌ای از J-11 است؛ خود J-11 نیز بر پایه جنگنده روسی سوخو Su-27 ساخته شده و طراحی آن به‌شدت از پلتفرم Su-30MKK الهام گرفته است. J-16 به‌عنوان یک جنگنده نسل ۴.۵، شکاف میان نسل چهارم و پنجم ناوگان نیروی هوایی چین را پر می‌کند. این هواگرد به رادار پیشرفته AESA، موشک‌های PL-10 و PL-15 مجهز است و نسخه‌ای ویژه برای جنگ الکترونیک نیز دارد. چین در حال حاضر حدود ۴۵۰ فروند از این جنگنده را در اختیار دارد.
انتهای پیام/
منبع: تحولات جهان اسلام
