از آنجایی که رژیم جعلی صهیونیستی بر مبنای زور و اشغالگری تاسیس شده، تشکیلات نظامی و ایجاد یک ارتش مجهز در صدر اولویت‌های تصمیم‌سازان این رژیم قرار داشت و صهیونیست‌ها تحت حمایت آمریکا و متحدان اروپایی از همان ابتدا عمده تمرکز خود را معطوف به ساختار نظامی کرده و توجه چندانی به بخش اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و .. نداشتند.
بر همین اساس ارتش رژیم اشغالگر یکی از ارکان اساسی این رژیم محسوب می‌شود که استراتژی امنیت داخلی اسرائیل بر پایه آن بنا شده است. ارتش رژیم صهیونیستی همچنین همواره به عنوان ابزار اصلی این رژیم برای سرکوب ملت فلسطین و غصب زمین‌های آنها مورد استفاده قرار گرفته است. سران صهیونیست از ابتدا با تکیه بر حمایت عظیم و نامحدود ایالات متحده، تلاش کردند تا شرایط لازم را برای تاسیس یک ارتش کارآمد با سلاح‌های پیشرفته فراهم کنند و در این میان همواره روی حمایت‌های مالی هنگفت آمریکا حساب باز کرده‌اند.
درواقع صهیونیست‌ها که به ماهیت رژیم جعلی خود آگاه بودند و می‌دانستند برای بقا باید همواره درحال جنگ باشند، اصرار زیادی بر تجهیز ارتش خود به انواع سلاح‌های مدرن و پیشرفته داشتند و همانطور که گفته شد به این منظور حساب زیادی روی آمریکا باز می‌کردند و هنوز هم این گونه است. سران رژیم اشغالگر همچنین اقدامات زیادی در سطح حمایت روانی و آماده‌سازی روحیه نظامیان و سربازان جهت مشارکت در جنگ‌های زمینی انجام دادند اما در این زمینه ناکام بودند؛ چرا که اغلب جوانان صهیونیست که در جریان مهاجرت یهودیان وارد فلسطین اشغالی شده‌اند، خود را متعلق به این سرزمین نمی‌دانند و انگیزه‌ای برای دفاع از آن ندارند.
خودکشی، فرار از خدمت، دزدی در ارتش، نافرمانی و درگیری با فرماندهان و… همگی ناشی از همین احساس بی‌انگیزگی میان سربازان در ارتش رژیم صهیونیستی است. این وضعیت به ویژه بعد از شکست سنگین این ارتش در جنگ جولای ۲۰۰۶ با حزب‌الله به مراتب بدتر شد و ضربه بزرگی که نیروی زمینی ارتش اسرائیل دریافت کرد موجب شد تا نظامیان این رژیم در جنگ ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ با نوار غزه نتوانند وارد نبرد زمینی شوند.
ترس و وحشت میان عناصر نیروی زمینی ارتش اسرائیل در هر یک از جنگ‌های این رژیم با مقاومت فلسطین بعد از جنگ جولای کاملا مشهود بود و به همین منظور فرماندهی ارتش تصمیم گرفت برای تشویق نظامیان به حضور در درگیری‌های زمینی، برای هریک از یگان‌های نیروی زمینی یک خاخام استخدام کند. اما هیچ یک از این اقدامات نتیجه نداشت و به مرور فرماندهان ارتش اسرائیل از نیروی زمینی ناامید شده و عمده تمرکز خود را معطوف به نیروی هوایی و تجهیز آن کردند. به همین دلیل نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی به «پاشنه آشیل» این ارتش معروف شده است.
از آنجایی که شناخت دشمن به ویژه در سطح تشکیلات نظامی و نقاط ضعف و قوت آن نقش مهمی در پیروزی در هر جنگی دارد، سعی داریم در مقاله‌ای چندشماره‌ای به معرفی بخش‌های مختلف تشکیلات نظامی وامنیتی و ساختار ارتش رژیم صهیونیستی بپردازیم.
در بخش‌های قبلی این مقاله درباره یگان‌های ویژه ارتش رژیم صهیونیستی صحبت کردیم که برای دستیابی به طیف گسترده‌ای از اهداف این رژیم عمل می‌کنند. همچنین با بررسی نوع فعالیت‌های این یگان‌ها در نیروی زمینی و دریایی و هوایی به این نتیجه می‌رسیم که آنها برای رسیدن به اهداف خود از هرگونه ابزارها و روش‌های غیرقانونی نیز استفاده می‌کنند و هیچ چیز نمی‌تواند صهیونیست‌ها را از ارتکاب انواع جنایت‌های ضد بشری باز دارد؛ به ویژه در زمان جنگ.
در این بخش قصد داریم یگان‌هایی را که تحت عنوان «یگان‌های تیپ» در ارتش اسرائیل شناخته می‌شوند معرفی کنیم که از حرفه‌ای‌ترین و باتجربه‌ترین یگان‌های این ارتش هستند.
اول-یگان‌های تیپ
در سال‌های اخیر تغییرات زیادی در یگان‌های تیپ ارتش رژیم صهیونیستی ایجاد شده است. به این صورت که در هر تیپ، ۳ گروهان پیاده‌نظام تحت فرماندهی مستقیم فرمانده تیپ قرار دارد که یکی از آنها گروهان شناسایی و جاسوسی، یک گروهان دیگر تحت عنوان گروهان مهندسی و مواد منفجره و گروهان دیگر با نام گروهان ضد زرهی هستند. پیشتر این ۳ گروهان هریک یگان‌های مستقلی بودند که در یک گردان تحت عنوان «گردان شناسایی تیپ» ادغام شدند.
به این ترتیب یگان جدیدی تشکیل شد که با نام «گردان شناسایی تیپ» شناخته می‌شود و دیگر خبری از یگان تیپ یا یگان شناسایی تیپ نیست. ۳ گروهان مذکور که در گردان شناسایی تیپ ادغام شده‌اند، دارای جایگاه مساوی و مشابه یکدیگر هستند و ارجحیتی بر دیگری ندارند؛ نه از نظر خدمات و تجهیزات و نه تخصص. همچنین شرایط عضویت در هر ۳ گردان برابر است. فرمانده گردان بر هر ۳ گروهان نظارت دارد و از جمله وظایف او می‌توان به فرماندهی پیاده‌نظام در هنگام جنگ برای انجام ماموریت شناسایی یا هدایت مسیر، برداشتن موانع، ضربه زدن به نیروهای زرهی دشمن که می‌توانند سر راه نیروی زمینی قرار بگیرند و … اشاره کرد.
این یگان تخصص بالایی در زمینه حمله در فواصل دور دارد و هر ۳ گروهان با توجه به تخصص خود ماموریت‌های مختلفی داخل آن دارند تا در نهایت به نتیجه میدانی مورد نظر برسند و اهداف یگان را محقق سازند ماموریت‌های هریک از گروهان‌ها به شکل زیر است:
– گروهان شناسایی
فرماندهی و هدایت تیپ پیاده‌نظام در حین حرکت علاوه بر رصد و شناسایی تشکیلات «دشمن»، ارائه اطلاعات شناسایی به فرمانده تیپ، مقابله با جیپ‌های مستحکم مقاومت و انجام عملیات در مسافت‌های دور وظیفه اصلی گروهان شناسایی است. انجام این ماموریت مستلزم صلاحیت و تجربه در سطح بسیار بالایی در میان عناصر سری گروهان مذکور است.
-گروهان ضدزرهی
گروهان ضد زرهی در یگان موسوم به گردان شناسایی تیپ وظیفه فرماندهی گروه پیاده‌نظام اصلی یگان و مقابله با هرگونه مانع یا نیروهای زرهی دشمن را بر عهده دارد و می‌تواند هر منبع تهدید و خطری را از فاصله دور منهدم کند و در واقع همانند «سنسور» برای این یگان عمل می‌کند. این گروهان همواره جلوتر از همه نیروهای پیاده‌نظام حرکت می‌کند و عناصر آن از تجربه عملیاتی و توانایی های رزمی بالایی برخوردار هستند.
-گروهان مهندسی و مواد منفجره
ماموریت این گروهان نفوذ به تشکیلات مستحکمی است که دشمن در برابر نیروهای یگان مذکور ایجاد کرده و عناصر گروهان مهندسی و مواد منفجره، از طریق باز کردن راه و مین‌گذاری، انجام عملیات‌های انفجاری، ساخت پل، استفاده از تجهیزات و مکانیسم های مختلف، نفوذ به موانع پیچیده دشمن و سیطره بر اهدافی که دشمن در محور حرکت تیپ پیاده‌نظام ارتش اسرائیل دارد، این ماموریت خود را انجام می‌دهند.
افرادی که قصد عضویت در یگان گردان شناسایی تیپ را دارند باید بعد از پشت سر گذاشتن مراحل متعدد به پایگاه «الاغرار» برسند و بعد از آن مرحله رده‌بندی در یگان‌های تیپ آغاز می‌شود که این روند ۳ روز به طول می‌انجامد و هر سربازی که آمادگی فعالیت میدانی داشته باشد و در آزمون پیچیده‌ای که برای پیوستن به این یگان طراحی شده قبول شوند، وارد مرحله «غربالگری» می‌گردند.
در فرآیند دسته بندی، وظایف و بارهایی بر دوش سربازان تحمیل می‌شود تا توانایی‌های جسمانی و به ویژه توانایی روانی و ذهنی آنها در مواجهه با شرایط سخت و استرس زا و توانایی‌های فردی بالا با تمرکز بر ویژگی‌های خاصی مانند عزم راسخ و اراده استوار عناصر در مقابله با شرایط دشوار آزمایش شود و همچنین میزان استقامت آنها در موقعیت‌های سخت و فشارهای بالا نشان داده شود. آنها همچنین باید قدرت مقابله با شرایط ناگهانی و غیرمنتظره را داشته باشند.
سپس دوره آموزشی در یگان گردان شناسایی تیپ به مدت ۶ ماه در پایگاه الاغرار که از مشهورترین پایگاه‌های آموزشی ارتش اسرائیل است آغاز می‌گردد. طرز استفاده از نقشه‌های توپوگرافی و رصد و مهارت‌های شناسایی از ابتدایی ترین مواردی است که افراد برای عضویت در یگان مذکور موظفند در دوره آموزشی آنها را کسب کنند.
در طول فرآیند آموزشی، سربازان دوره‌های استفاده از نقشه‌های توپوگرافی را می‌گذرانند. در برخی مواقع این کار را به تنهایی انجام می دهند و در برخی از این تمرینات سربازان وزنه های سنگینی را حمل می کنند.علاوه بر این، آنها دوره‌های پیشرفته‌ای را در زمینه استتار، استفاده از نقشه ، مبارزه با پیاده نظام دشمن و مبارزه در موقعیت‌های مختلف مانند مناطق مسکونی و اردوگاه های پناهندگان می‌گذرانند. داوطلبان پس از یک سال و ۴ ماه مراحل آماده سازی را به پایان می رسانند و طبق گروهانی که انتخاب کرده بودند، رسماً به گردان شناسایی تیپ می‌پیوندد.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
