به گزارش اخبار جهادی، روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز با انتشار یک گزارش تحقیقی، مدعی افشای طرحی شد که توسط ژنرالهای سابق سوری، با حمایت شبکههایی در روسیه و لبنان، برای سازماندهی شورشی مسلحانه در سوریه در حال شکلگیری است.
در این گزارش که بر پایه تماسهای تلفنی و پیامکهای هکشده، مصاحبهها و تحلیلهای مختلف تنظیم شده، آمده است که پس از سقوط نظام اسد، شماری از فرماندهان نظامی و امنیتی او از تبعید به بازسازی نفوذ خود پرداختهاند و هدف آنها بیثبات کردن حکومت تحت فرمان ابومحمد الجولانی و حتی ایجاد مناطق نفوذ مستقل است.
چهرههای اصلی
به نوشته نیویورک تایمز، سهیل الحسن (ملقب به النمر)، فرمانده نیروهای نخبه در دوران ریاستجمهوری بشار اسد، و کمال الحسن رئیس پیشین استخبارات نظامی در مرکز این شبکه قرار دارند.
بنا بر این ادعا، سهیل الحسن که به خشونت و حمایت روسیه در جنگ شهرت دارد، از بهار ۲۰۲۵ در تبعید مسکو، ساختار نظامی مخفیانهای را آغاز کرده است.
او بیش از ۱۶۸ هزار جنگجو از جامعه علوی در ساحل سوریه را دور هم گرد آورده که ۲۰ هزار نفر مجهز به سلاحهای سنگین، صدها نفر با تجهیزات ضد هوایی و ضد زره، و دهها تکتیرانداز را شامل میشوند.
نقش مالی و سیاسی
رامی مخلوف، تاجر بانفوذ و پسردایی بشار اسد، از مسکو تأمین مالی این طرح را برعهده دارد؛ او ماهانه بین ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ دلار به جنگجویان پرداخت کرده و خود را «منجی طایفه علوی» معرفی میکند.
روزنامه نیویورک تایمز نوشت که این اتحاد میان سرمایه رامی مخلوف و تجربه نظامی خشن سهیل الحسن، هسته اصلی چیزی است که میتوان آن را «ارتش سایه» نامید؛ ارتشی که منتظر لحظه ضعف دولت حاکم بر دمشق برای حمله است.
این روزنامه ادامه داد: «شگفتآور آن است که سهیل الحسن اکنون مکاتبات خود را با عبارت خادم شما با رتبه مجاهد امضا میکند و مخاطب او شخصی است که وی را فرمانده کل ارتش و نیروهای مسلح ما میخواند؛ شواهد قوی نشان میدهد که این فرد رامی مخلوف است».
تحقیق مذکور همچنین از تلاشها برای خرید سلاح، پرداخت حقوق به جنگجویان احتمالی و حتی هماهنگی با شبهنظامیان منطقهای برای قاچاق اسلحه سخن میگوید؛ هرچند این شبکه بعدها به دلیل اختلافات و دشواری اجرا رو به فروپاشی گذاشت.
مسیرهای دیگر نفوذ
به نوشته نیویورک تایمز، کمال الحسن، رئیس پیشین دستگاه اطلاعات نظامی، کمتر بر اقدام نظامی مستقیم تمرکز دارد و بیشتر به ایجاد نفوذ سیاسی خارجی علاقهمند است.
این تحقیق نشان داد که او پشت نهادی موسوم به «مؤسسه توسعه غرب سوریه» قرار دارد؛ نهادی که از بیروت با پوشش فعالیتهای انساندوستانه کار میکند، اما در عمل به عقد قرارداد با شرکتهای لابیگری آمریکایی به ارزش یک میلیون دلار پرداخته تا ایده حمایت بینالمللی از مناطق علوینشین را پیش ببرد.
بر اساس دادههای رسمی ایالات متحده در ماه اوت گذشته، این مؤسسه با شرکت لابیگری آمریکایی Tiger Hill Partners و همچنین با جوزف شمیتز مشاور پیشین رئیسجمهور دونالد ترامپ و مدیر اجرایی سابق شرکت بلکواتر، قرارداد امضا کرده است.
این مسیر بیش از خودِ طرحهای شورش، موجب نگرانی دیپلماتها در سوریه شده است؛ زیرا آنان معتقدند فشار سیاسی سازمانیافته در واشنگتن میتواند بهتدریج زمینهساز درخواستهایی برای ایجاد یک منطقه نیمهخودمختار در داخل سوریه شود.
این روزنامه همچنین ادعا کرد که جاهطلبیهای ژنرالها تنها به سطح برنامهریزی نظری محدود نمیشود و غیاث دله (۵۴ ساله) فرمانده پیشین در لشکر چهارم ارتش سوریه (نیروهای نخبه)، در اداره عملیات لجستیکی از داخل لبنان دست دارد.
بنا بر این ادعا، وی از لبنان عملیات لجستیکی برای قاچاق سلاح (از جمله پهپاد و موشک ضد تانک) با همکاری شبهنظامیان عراقی وابسته به ایران هدایت کرده است.
در یکی از پیامهای افشا شده، او از پرداخت ۳۰۰ هزار دلار به جنگجویان احتمالی خبر داده و درخواست خرید تجهیزات ارتباطی ماهوارهای به ارزش ۱۳۶ هزار دلار کرده است.
در این گزارش همچنین ادعا شده که ایران برای شماری از خلبانان سابق سوری – از جمله محمد الحاصوری– در لبنان، پناهگاه امن فراهم کرده است.
محدودیتها و شکافها
در این گزارش در عین حال تاکید شده که جامعه علوی به صورت یکپارچه پشت این طرح نیست و بسیاری از علویها از جنگ طولانی و ویرانگر دلزدهاند. از سوی دیگر، شبکههای شورشی با مشکلاتی چون اختلافات داخلی، کمبود منابع و فشارهای منطقهای و بینالمللی روبهرو هستند.
نیویورک تایمز در پایان این گزارش، به نقل از بسام بربندی دیپلمات سابق سوری، هشدار میدهد: «اگر دولت جدید سوریه ظرف دو یا سه سال آینده ناکام بماند، رهبران آمریکایی ممکن است به دنبال جایگزینهایی برای تعامل باشند».
انتهای پیام/
