به گزارش اخبار جهادی، پایگاه نظامی «خرابالجیر» (Kharab al-Jir) در استان الحسکه سوریه، تنها یک مقر ساده برای استقرار نیروهای آمریکایی نیست؛ بلکه مرکز اعصاب و فرماندهی سنتکام در مثلث حساس مرزی میان ایران، عراق و ترکیه محسوبمیشود.
این پایگاه که در قلب منابع انرژی و استراتژیک سوریه بنا شده، مأموریتی چندلایه و فراتر از عملیاتهای نظامی معمول دارد؛ از مرکز ترانزیت مخفیانه سلاح به گروههای شبهنظامی مانند نیروهای کُرد «قسد» و کمک به «داعش» گرفته تا سکوی فشار اطلاعاتی و دیجیتال علیه قدرتهای منطقهای.
در نقشه نظامی ایالاتمتحده در غرب آسیا، برخی نقاط وزنی فراتر از یک پایگاه دارند و خرابالجیر امروز بهعنوان یکی از خطرناکترین حلقههای شبکه نفوذ آمریکا و عامل اصلی تنشهای فرامرزی شناختهمیشود.
موقعیت استراتژیک؛ دیدهبان فرامرزی در قلب مثلث قدرت
اهمیت ژئوپلیتیک خرابالجیر زمانی آشکار میشود که موقعیت آن را در حومه شهر «رمیلان» و فواصل آن را با کانونهای قدرت منطقهای بسنجیم. این پایگاه به گونهای جانمایی شده که نقش یک «دیدهبان» چندمنظوره را ایفا کند، دادههای رسمی گوگلمپ چنین میگوید: فاصله جغرافیایی (خط مستقیم یا هوایی) بین شهر رمیلان و نزدیکترین نقطه از مرز ترکیه بسیار کوتاه و حدود ۱۷ تا ۲۰ کیلومتر است. این فاصله بسیار کوتاه (زیر ۲۰ کیلومتر) به پایگاه خرابالجیر اجازه میدهد با استفاده از سامانههای راداری و شنود، تا عمق خاک ترکیه نفوذ کند و تحرکات کُردها را زیر نظر داشتهباشد.
فاصله جغرافیایی (خط مستقیم یا هوایی) بین شهر رمیلان در استان الحسکه سوریه تا اولین مرکز جمعیتی و استراتژیک در اقلیم کردستان عراق، یعنی شهر دهوک، حدود ۱۰۰ تا ۱۱۰ کیلومتر است.
این نزدیکی حدود ۱۰۰ کیلومتری به دهوک تبیینکننده نقش پایگاه خرابالجیر به عنوان پل ارتباطی و لجستیکی میان پایگاههای آمریکا در اقلیم کردستان عراق (مانند پایگاه الحریر) و مناطق تحتکنترل آمریکا در شرق سوریه است. این فاصله کوتاه، امکان انتقال سریع تجهیزات و دادههای اطلاعاتی را در کمترین زمان ممکن فراهم میکند.
فاصله جغرافیایی مستقیم (خط مستقیم یا هوایی) میان شهر رمیلان در استان الحسکه سوریه و نزدیکترین نقطه مرزی ایران در شمالغرب کشور، در محدوده استان آذربایجان غربی و مناطق «تمرچین» یا «سرو»، حدود ۲۵۰ تا ۲۶۰ کیلومتر برآورد میشود که برای آمریکاییها حائز اهمیت است.
نزدیکی پایگاه خرابالجیر به مرز سه کشور محوری منطقه، آن را از یک پایگاه صرفاً داخلی در خاک سوریه فراتر برده و به سکویی برای اعمال فشار منطقهای و تأثیرگذاری بر معادلات امنیتی منطقه تبدیل کرده است.
چشم دیجیتال سنتکام؛ مدیریت هوشمند آشوب در شرق فرات
آمریکا خرابالجیر را بهدلیل ارتفاع و موقعیت خاص جغرافیایی به سیستمهای ISR (اطلاعات، مراقبت و شناسایی) مجهز کردهاست. این پایگاه صرفاً محل استقرار نظامیان آمریکا نیست؛ بلکه مرکز پردازش دادههای پهپادی و راداری است که کل نوار مرزی عراق و سوریه را رصد میکند. در واقع، خرابالجیر همان نقشی را در خشکیهای «شرق فرات» ایفا میکند که «واحد ۵۹» در دریای سرخ و جنوب یمن برعهده دارد؛ یعنی مدیریت هوشمند آشوب از طریق برتری اطلاعاتی.
آمریکا با استفاده از الگوریتمهای هوشمصنوعی در این پایگاه، تحرکات نیروهای مقاومت عراق و همچنین نیروهای جولانی، داعش و قسد را لحظهبهلحظه رصد کرده و از این دادهها بهعنوان اهرم فشار در مذاکرات سیاسی و عملیاتهای روانی استفادهمیکند.
زرادخانهای در لباس مرکز لجستیک و ترانزیت
اگرچه واشنگتن حضور خود در سوریه را ذیل عملیات «عزم راسخ» (Inherent Resolve) و بهاصطلاح مبارزه با داعش توجیهمیکند، اما واقعیت میدانی حکایت از «تجهیز حداکثری» برای مأموریتهای دائمی دارد.
گزارشهای میدانی تاکید میکنند این پایگاه به یک فرودگاه و باند پرواز پیشرفته مجهز شده که قابلیت پذیرش هواپیماهای ترابری سنگین و هلیکوپترهای تهاجمی را دارد.
علاوهبر این، خرابالجیر شاهرگ اصلی انتقال تجهیزات از پایگاههای عراق (بهویژه از طریق گذرگاه الولید) به عمق خاک سوریه است. این تسلیحات نهتنها برای نیروهای آمریکایی، بلکه برای تجهیز گروههای شبهنظامی مانند قسد ارسال میشود.
حتی گزارشهای متعددی از سوی رسانههای معتبر بینالمللی منتشر شده که نشانمیدهد این پایگاه در مقاطعی بهعنوان ایستگاه پشتیبانی غیرمستقیم برای بازسازی هستههای داعش جهت تضعیف دولت سابق دمشق عمل کردهاست.
چنبره بر منابع انرژی؛ نفت، سیاست و اشغالگری
قرارگیری این پایگاه در منطقه نفتخیز «رمیلان»، ابعاد ژئواکونومیک حضور آمریکا را پررنگتر میکند. دولت سابق سوریه بارها تأکید کردهبود خرابالجیر ایستگاه اصلی قاچاق نفت و گاز سوریه توسط تانکرها با همکاری شبهنظامیان قسد است.
نظامیان آمریکایی در این منطقه حضور دارند حتی زمانیکه تهدید داعش به حداقل رسیده است. واشنگتن با کنترل این نقطه، بر منابع انرژی سوریه چنبره زده تا از آن بهعنوان اهرم فشار اقتصادی علیه سوریه و در راستای منافع خود استفادهکند.
کانون تنش و پاسخ مقاومت؛ قلعهای زیر آتش
این حضور اشغالگرانه بدون هزینه نبودهاست. فروپاشی نظام در سوریه و ادامه بیثباتیها، از جمله درگیریهای اخیر میان نیروهای امنیتی تحت فرمان جولانی و شبهنظامیان قسد (مانند حوادث حلب)، نقش خرابالجیر را بهعنوان مرکز پشتیبانی آمریکا از کُردها برجستهتر کردهاست.
اما در مقابل، این پایگاه هدف صدها حمله پهپادی و راکتی از سوی گروههای مقاومت عراقی قرار گرفتهاست تا آمریکاییها را وادار به خروج از منطقه کنند. در یکی از جدیترین این حملات، چندین نظامی آمریکایی مجروح شدند که نشاندهنده آسیبپذیری این «قلعه دیجیتال» در برابر تکنولوژیهای نوین مقاومت است.
نتیجهگیری نهایی
پایگاه «خرابالجیر» برخلاف ادعای آمریکا نه یک پایگاه حفظ ثبات و امنیت، بلکه نماد اشغالگری، ایجاد بحران و ناامنی، چپاول منابع و فشار بینالمللی است. ترکیب وظایف اطلاعاتی، لجستیکی و اقتصادی در این نقطه، آن را به یک «عامل انفجار» در منطقه تبدیل کردهاست.
تا زمانیکه این اشغالگری مبتنی بر «مدیریت هوشمند آشوب» ادامه داشتهباشد، شرق فرات آبستن تحولات و درگیریهای تازه خواهد بود؛ چراکه نیروهای مقاومت با تغییر معادلات میدانی، در پی آناند هزینه تداوم حضور در این پایگاه را برای سنتکام به حداکثر برسانند.
