به گزارش اخبار جهادی، روزنامه الاخبار در گزارشی نوشت که به نظر نمیآید که تحولات شرق یمن، آخرین حلقه از سلسله منازعات عربستان و امارات نه تنها در داخل یمن بلکه در سطح تمام منطقه باشد.
با این حال، گسترش نفوذ امارات در یمن نشان میدهد که ابوظبی دیگر با ریاض به عنوان برادر بزرگتری که از هژمونیاش میترسد، رفتار نمیکند و اقدام امارات در این لحظه حساس سیاسی آشکارا نشانگر این دیدگاه است که توانایی عربستان برای تصمیمگیریهای قاطع به وضوح کاهش یافته و بهرهبرداری سریع از این خلأ میتواند موازنه قدرت در خلیج فارس را برای دهههای آینده از نو ترسیم کند.
همچنان که رخدادهای استانهای یمنی حضرموت و المهره ریشههای یک منازعه قدرت انباشتهشده را که سالها در سایه مدیریت شده و در تفاهمات اعلامشده پنهان مانده بود، آشکار کرد. در این میان، پرسشهای عمیقی درباره حد و مرز این عقبنشینی عربستان و پیامدهای آن بر نقش ریاض در یمن و تبعات آن برای جایگاه منطقهای این کشور مطرح شده است.
ناکامیهای انباشته ریاض از ماههای نخست «عملیات طوفان قاطعیت» به شکست آن در حل و فصل رویارویی با جنبش «انصارالله» محدود نشده بلکه دربردارنده کاهش قابل توجه جایگاه آن در برابر شریک اصلیاش در «ائتلاف عربی» نیز شده است، روندی که تقریباً سعودیها را از صحنه یمن به عنوان یک بازیگر میدانی مستقیم حذف میکند و نگرانیهایی را در مورد فرسایش تدریجی نفوذ آن نه تنها در یمن، بلکه در سایر عرصههایی که به طور سنتی بخشی از عمق استراتژیک آن محسوب میشوند، ایجاد میکند.
چرا که اساسا درگیری بین دو طرف به یمن محدود نمیشود بلکه به سایر مناطق از جمله شاخ آفریقا جایی که امارات به دنبال تقویت نفوذ استراتژیک خود در دریای سرخ است، نیز کشیده شده و در حالی که ابوظبی از اتیوپی در جنگ علیه اریتره با هدف دسترسی مستقیم به آبراهههای حیاتی حمایت میکند، در سودان نیز به شبه نظامیان واکنش سریع برای پیروزی در جنگ علیه ارتش کمک میکند.
امارات همچنین با استفاده از بندر استراتژیک بربره، که به آن اجازه میدهد خطوط حیاتی کشتیرانی در خلیج عدن و دریای سرخ را کنترل کند، به سومالیلند نفوذ کرده و پشتیبانی امنیتی محدودی را برای تقویت نیروهای محلی در آنجا فراهم میکند.
ابوظبی همچنین جزایر و بنادر یمنی در جنوب را تحت کنترل دارد و به موازات این، همزمان حضور خود را در بنادر کلیدی در طرف مقابل دریای سرخ – در شاخ آفریقا – تقویت میکند که به این کشور توانایی دوگانهای برای کنترل آبراهههای تجارتی و مسیرهای کشتیرانی میدهد.
همزمان با تثبیت این نقشه نفوذ، نکته قابل توجه این است که در روزهای اخیر عربستان میزبان «ایسایاس آفورکی»، رئیس جمهور اریتره و «عبدالفتاح البرهان» رئیس شورای حاکمیتی سودان بوده که از ریاض خواستهاند در پروندههای بحرانی منطقه مداخله کند و نفوذ رو به رشد سایر قدرتها را مهار کند، که این امر نشانگر تلاش ریاض برای بازیابی نقش منطقهای خود در این مناطق است.
با این حال، عربستان ابزارهای اقتصادی و دیپلماتیک محدودی در اختیار دارد و در مقایسه با امارات که حضور ملموس و عملی در سودان، اریتره و شرق آفریقا ایجاد کرده است، توانایی کمتری برای نفوذ مستقیم میدانی دارد.
در همین ارتباط، رئیس جمهور اریتره در مصاحبه مطبوعاتی گفت که نقشهای منطقهای سایر کشورها – که اشاره واضحی به امارات دارد – چه در لیبی از طریق انتقال سلاح و چه در یمن از طریق حمایت از پروژههای تجزیهطلبانه که وحدت کشور را تهدید میکند و راه را برای افزایش نفوذ خارجی باز میکند، به پیچیدگی چشمانداز منطقهای دامن میزند.
وی افزود که نفوذ قدرتهای کوچکتر منطقهای – اشاره به امارات – در شاخ آفریقا و در سراسر دریای سرخ به طور قابل توجهی گسترش یافته و عربستان باید نقشآفرینی خود را متناسب با وزن سیاسی و اقتصادی جهانیاش تغییر دهد.
در همین حال، تشدید چندجانبه درگیریها در یمن، در پس زمینه وقایع حضرموت و المهره، ادامه دارد. یکی از جنبههای این تشدید، مربوط به عرصه رسانه است، در این بین، «عضوان الاحمری»، روزنامهنگار سعودی نزدیک به دیوان پادشاهی عربستان حمله تندی به شورای انتقالی جنوب انجام داد و نسبت به پیامدهای گسترش نفوذ این شورا در استانهای شرقی به ویژه حضرموت و المهره هشدار داد. این هشدار طی یادداشتی در سایت ایندیپندنت عربی منتشر شد.
الاحمری با مخالفت صریح با نفوذ امارات در یمن، نوشت که دو استان مذکور یمنی برای ریاض به عنوان عمق امنیت ملی، از اهمیت راهبردی برخوردارند و عربستان به هیچکس اجازه یکهتازی در پرونده یمن را نخواهد داد.
با این حال، به گفته ناظران، این تشدید تنش رسانهای بیش از آنکه نشانگر توانایی واقعی عربستان برای تغییر موازنه قدرت باشد، منعکسکننده نگرانی فزاینده این کشور است، به ویژه با توجه به تعدد تشکیلات نظامی در مرزهای عربستان که برخی از آنها به ابزارهای نفوذ و باجگیری به نفع قدرتهای منطقهای و بینالمللی تبدیل شدهاند؛ سناریویی که ریاض به صورت شفاهی نسبت به آن هشدار میدهد، در حالی که واقعیتهای میدانی در جهتی خلاف میل آن پیش میرود.
انتهای پیام/
