به گزارش اخبار جهادی، گروههای مختلف سودان با گرایشها و ریشههای فکری و سیاسی مختلف، به شدت نگران شکافهای جدید در خاک سودان و جدا شدن بخشی از این کشور هستند؛ اتفاقی که اگر رخ دهد، پس از جدایی جنوب سودان در سال ۲۰۱۱، برای دومین بار صورت گرفته است.
شبکه خبری الجزیره به قلم «الصادق الزریقی» رئیس پیشین انجمن روزنامه نگاران سودان، گزارشی در این باره منتشر کرد و نوشت، اندیشهها و رویکردهای جداییطلبانه و گفتمان اعتراضی در منطقه دارفور از اواخر دهه پنجاه قرن گذشته شکل گرفت.
برخی از نخبگان سیاسی دارفور در برهههای مختلف، با حمایت کشورهای غربی، گفتمان جداییطلبانه، فرقهگرایانه، منطقهمحور و تحریکآمیز را در پیش گرفتند. اولین حرکت پس از استقلال سودان، زمانی بود که این نخبگان تلاش کردندبرخی از سربازان و نظامیان سابق از اهالی دارفور را به جنبشهای اعتراضی جذب کنند.
سابقه جداییطلبی در سودان
با وجود اینکه این جنبشها مبارزه مسلحانه و اقدامات نظامی را در پیش گرفتند، موفق به کسب دستاورد قابل توجهی نشدند. این جنبشها اما، نخبگان سیاسی این منطقه، به ویژه فارغالتحصیلان دانشگاهی و اعضای برخی احزاب سیاسی را تحریک کردند.
افزون بر این اقدامات، نظامیان و سربازان اهل دارفور را جمع کردند و برای یک کودتای نظامی در سال ۱۹۶۴ آماده شدند، اما بنا بر دلایلی از اجرای آن منصرف شدند.
علی حسن تاجالدین، یکی از افراد برجسته آن کودتا در این خصوص میگوید: «در آن دوران برای کودتا برنامهریزی کردیم، و درست پیش از اجرا احساس کردیم که کادر کافی برای اداره کشور، به ویژه پزشکان، مهندسان، کارمندان ارشد و مدیران را در اختیار نداریم، بنابراین از کودتا منصرف شدیم».
نخبگان سیاسی دارفور، به جای اقدام نظامی، به فعالیت سیاسی اعتراضی روی آوردند و «جبهه نهضه دارفور» (جبهه خیزش دارفور) تأسیس شد که تعدادی از فارغالتحصیلان، دانشجویان و رهبران سیاسی فعال، رهبری آن را بر عهده داشتند.
با وجود اینکه کشورهای غربی، اروپایی و آمریکایی در آن دوران از افکار جداییطلبانه در سودان حمایت میکردند، ولی عمر البشیر رئیس جمهور اسبق این کشور، به مقابله با جنبشها شورشی در دارفور روی آورد و آنان را سرکوب کرد.
اسرائیل طرف اصلی تجزیه سودان
به گزارش الجزیره، محمد حمدان دقلو (حمیدتی)، فرمانده نیروهای پشتیبانی سریع، در آن زمان، یکهتاز میدان مقابله با این جنبشها بود. پس از اینکه دولت البشیر ساقط شد، حمیدتی و نیروهایش، دست به شورش زدند.
طرفهای غربی و سرویسهای اطلاعاتی رژیم صهیونیستی اوضاع دارفور را از نزدیک زیر نظر داشتند و بالاخره به این نتیجه رسیدند که زمان پروژه تجزیه سودان و جدایی دارفور فرا رسیده و هم اکنون زمان برداشت محصول سیاستهای آنان در سودان است؛ سیاستهایی که از دهها سال پیش برنامهریزی کرده بودند. آنها شورش نیروهای پشتیبانی سریع را گمشده خود در این ماجرا میدانند.
بنا بر این گزارش، طراحان و حامیان پروژه تجزیه سودان، چیزی بهتر از گرایشهای جداییطلبانه اعتراضی برای رسیدن به اهداف خود پیدا نمیکنند. به همین دلیل، به شورشیان پشتیبانی سریع دستور میدهند از این تفکرات استفاده کنند.
گروههای جدید جداییطلب، که شعارهای تاریخ مصرف گذشته را تکرار میکند، افق جدید، پروژه سیاسی یا رویکرد واقعبینانهای برای ساخت آینده دارفور ندارند؛ لذا تفاوتی ندارد که دارفور بخشی از سودانیکپارچه باقی بماند یا جدا شود.
این گروهها قادر به تولید تفکرات جدید نیستند، چه برسد به اقتصاد و همگامی با تحولات در ژئواستراتژی آفریقا. چنین گروههایی از توطئه سایر کشورها در نظام جهانی برای تغییر جغرافیای سیاسی کشورهای منطقه هیچ اطلاعی ندارند.
انتهای پیام/
