به گزارش اخبار جهادی، تحول پهپادی آمریکا در قالب CCA بهطور مستقیم و غیرمستقیم با توانمندی پهپادی ایران پیوند میخورد، زیرا میدان نبرد آینده در منطقه غرب آسیا بیش از هر زمان دیگر به «نبرد پهپاد با پهپاد» و «جنگ شبکهای» تبدیل میشود.
مرکز پژوهشهای کنگره در گزارشی مفصل توضیح میدهد که آمریکا با توسعه هواگردهای رزمی همکارپذیر درواقع در حال ایجاد یک معماری رزمی است که در آن دهها پهپاد جتموتور، نیمهخودکار و مجهز به جنگ الکترونیک، در کنار جنگندههای نسل پنجم عمل میکنند. این دقیقاً همان حوزهای است که ایران در چند دهه اخیر در آن سرمایهگذاری راهبردی انجام داده و امروز یکی از بزرگترین دارندگان ناوگان پهپادی رزمی، شناسایی و انتحاری در جهان است. بنابراین، ورود آمریکا به این حوزه رقابتی نوعی تأیید راهبردی محسوب میشود؛ تأیید بر این واقعیت که نبردهای آینده بر پایه حجم بالای پهپاد و توانایی شبکهسازی آنها شکل میگیرد.
از سوی دیگر، CCAها آمریکا را مجبور میکنند در میدانهایی مانند خلیج فارس، عراق، سوریه و دریای سرخ، به نبردی وارد شود که در آن ایران سالهاست تجربه عملیاتی واقعی کسب کرده است. توان پهپادی ایران که شامل دستههای پهپادهای رزمی، انتحاری، جنگ الکترونیک و شناورهای بدونسرنشین است، میتواند در برابر CCAs مزیت عملیاتی ایجاد کند؛ بهویژه در حوزههایی مانند اشباع پدافند دشمن، جنگ الکترونیک، عملیات ازدحامی (Swarming) و عملیات در محیطهای پرتهدید.
در واقع، ورود آمریکا به عصر پهپادهای همکاریپذیر، رقابت مستقیم با مدل عملیات ترکیبی ایران را تشدید میکند و باعث میشود برتری ایران در محیطهای نامتقارن ارزش بیشتری پیدا کند. برای مخاطب ایرانی، فهم دقیق معماری CCA فرصتی برای تقویت بازدارندگی، توسعه دکترین نبرد پهپادی بومی و طراحی پادراهکارهای فناورانه علیه سامانههای نسل آینده آمریکا فراهم میسازد.
هدف آمریکا: افزایش توان هجوم، کاهش ریسک انسانی، شکست دفاعهای چندلایه
گزارشهای رسمی نیروی هوایی آمریکا نشان میدهد که CCAدر حقیقت یک «چندبرابرکننده قدرت» برای جنگندههای نسل پنجم و آینده این کشور هستند. این پهپادهای سنگین جتموتور میتوانند در کنار جنگندههایی مانند F-35، F-22 و پلتفرم نسل ششم NGAD پرواز کنند و مأموریتهایی را برعهده گیرند که تاکنون تنها از هواگردهای سرنشیندار برمیآمد؛ از جمله:
- نبرد هوابههوا
•حمله دقیق هوابهزمین - جنگ الکترونیک و اخلال
- مأموریتهای اطلاعات، مراقبت و شناسایی
- ایجاد «اغتشاش تاکتیکی» و فریب سامانههای دفاعی
ترکیب جنگنده سرنشیندار و پهپاد همکاریپذیر به آمریکا اجازه میدهد با هزینهای بسیار کمتر، حجم قابلتوجهی از آتش و شناسایی را وارد میدان کند و دفاع هوایی دشمن را «اشباع» کند؛ رویکردی که مستقیماً متوجه چین، و بهطور غیرمستقیم متوجه هر کشوری است که به دفاع چندلایه قدرتمند تکیه دارد.
نیروی هوایی آمریکا طی سی سال گذشته با کاهش مداوم شمار جنگندهها روبهرو بوده است؛ زیرا توسعه جنگندههای مدرن بهشدت پرهزینه و زمانبر است. این نوع پلتفورم پرنده دقیقاً برای حل همین معضل طراحی شدهاند. بنا به برآوردها، قیمت هر پهپاد CCA تنها یکسوم یک جنگنده پیشرفته است و آموزش مجازی آنها باعث میشود نیاز به پروازهای تمرینی و هزینههای نگهداشت کاهش چشمگیر یابد.
در عین حال، آمریکا به دنبال کاهش تلفات انسانی در جنگهای آینده است. پنتاگون معتقد است نبردهای آینده، بهویژه در مناطق «پرتهدید» مانند تایوان، دریای جنوبی چین و خاورمیانه، بدون استفاده گسترده از پهپادهای نیمهخودمختار قابل اداره نیست.
دو شرکت آمریکایی، اندوریل و جنرال اتمیکس، اکنون پیشتاز مرحله نخست توسعه CCA هستند. مدل YFQ-44A اندوریل و YFQ-42A جنرال اتمیکس هر دو نخستین پرواز خود را در سال ۲۰۲۵ انجام دادهاند و از سال ۲۰۲۶ وارد فاز آزمایشات عملیاتی گسترده خواهند شد. نیروی هوایی قصد دارد تا پایان دهه حداقل ۱۰۰ فروند از این پهپادها را عملیاتی کند و در ادامه برنامه، مجموعاً ۱۰۰۰ فروند CCA را در کنار جنگندههای نسل پنجم وارد میدان کند.
پیامدهای این تحول برای ایران
افزایش قابلیتهای آمریکا در عملیاتهای دورایستا علیه اهداف منطقهای اگرچه هدف اولیه این برنامه چین است، اما تجربه تاریخی نشان میدهد اغلب فناوریهای نوین آمریکا در نهایت در مأموریتهای خاورمیانهای نیز بهکار گرفته میشوند. CCAs به دلیل مداومت پروازی بالا، هزینه پایین و قابلیت حمل مهمات دوربرد، میتوانند برای عملیات علیه زیرساختهای حیاتی دولتها و گروههای مقاومت در منطقه بهکار گرفته شوند.
ترکیب F-35 با CCA: تهدیدی برای دفاع هوایی منطقه
در صورت بکارگیری یک اسکادران F-35 به همراه چندده CCA، حجم آتش، قدرت نفوذ و نرخ بقای این ترکیب بهطور چشمگیری افزایش مییابد؛ وضعیتی که میتواند برای سامانههای پدافندی ایران، سوریه یا متحدان محور مقاومت چالشآفرین باشد.
حرکت آمریکا به سمت «نبرد شبکهمحور با ازدحام»
پهپادهای جدید بهطور مستقیم نمایانگر تغییر رژیم نبرد آمریکا به سمت استفاده از پهپادهای نیمهخودمختار در مقیاس بالا است؛ رویکردی که بخشی از دکترین جدید پنتاگون در حوزه «جنگ نامنظم نوین» نیز هست.
تأثیر بر میدانهای نیابتی
آمریکا از CCAها نهفقط برای نبرد مستقیم، بلکه برای پشتیبانی از عملیات رژیم صهیونیستی یا نیروهای منطقهای خود در عراق، سوریه و دریای سرخ نیز میتواند بهره ببرد.
جمعبندی راهبردی برای سیاستگذاران ایرانی
آمریکا با توسعه CCA به دنبال ایجاد وضعیتی است که در آن همزمان تعداد ناوگان خود را چند برابر کند، هزینهها را کاهش دهد و بر شبکههای دفاعی دشمن غلبه کند. به بیان دیگر، آمریکا وارد عصر نبردهایی میشود که در آن:
۱. جنگندههای سرنشیندار نقش فرماندهی تاکتیکی دارند،
۲. دهها پهپاد جتموتور نقش بازوهای ضربتی و شناسایی را برعهده میگیرند،
۳. حجم آتش و اطلاعات به سطحی میرسد که پدافندهای کلاسیک را دچار فرسایش میکند.
برای ایران، رصد دقیق روند توسعه CCAs، قابلیتهای عملیاتی آنها، نقش احتمالیشان در ساختار رزمی سنتکام، و شیوههای ادغام آنها با جنگندههای F-35 و NGAD از اهمیت حیاتی برخوردار است؛ زیرا این پهپادها دیر یا زود وارد صحنه عملیاتهای آمریکا در مناطق مختلف خواهند شد و شناخت ضعفها و قالبهای عملیاتی آنها، شرط لازم برای حفظ بازدارندگی مؤثر است.
انتهای پیام/
