به گزارش اخبار جهادی، قاهره این روزها در تلاش است تا طرح تازه‌ای را با عنوان «تعلیق راهبردی» درباره حل و فصل موضوع سلاح حزب‌الله ارائه دهد تا در نهایت به توافقی میان لبنان و رژیم صهیونیستی منجر شود.
بر اساس گزارش رسانه‌های عبری، این طرح بر «حفظ سلاح حزب‌الله با جلوگیری از استفاده یا توسعه آن» استوار است و در قالب تفاهمی موقت، با میانجی‌گری مصر و نظارت غیرمستقیم اجرایی خواهد شد. در نگاه نخست، این طرح تلاشی برای توقف حملات علیه لبنان به نظر می‌رسد، اما در عمق خود، اعترافی به شکست تمامی طرح‌های پیشین برای خلع سلاح یا بی‌اثر کردن کامل حزب‌الله است.
مفهوم تعلیق راهبردی در نگاه مصر
قاهره در این چارچوب، «تعلیق راهبردی» را نه به معنای خلع سلاح، بلکه به معنای تبدیل سلاح به عامل بازدارنده‌ای غیرفعال تعریف می‌کند؛ به این معنا که سلاح حفظ می‌شود اما به کار گرفته یا گسترش نمی‌یابد، مگر در شرایط خاصی که از پیش تعیین یا به‌صورت سیاسی مدیریت شود.
وبسایت تحلیلی الخنادق در این باره نوشت: «این مفهوم بازتاب‌دهنده دیدگاهی است که مصر سال‌هاست دنبال می‌کند: “حفظ وضعیت میدانی بدون پیروزی قاطع برای هیچ‌یک از طرف‌ها، تا زمانی که شرایط یک توافق فراگیرتر فراهم شود». اما این رویکرد در عمل راه‌حلی ریشه‌ای نیست و مانند کسی است که تلاش می‌کند آتش را در یک نقطه محصور کند بی‌آنکه آن را خاموش سازد، امری که در واقعیت ممکن نیست زیرا شعله‌ها در نهایت گسترش می‌یابند».
میان پذیرش و رد؛ موضع حزب‌الله
از نظر اصولی، بعید است حزب‌الله با طرح «تعلیق راهبردی» که حرکت مقاومت را محدود می‌کند، موافقت کند، به‌ویژه در شرایطی که تجاوزهای روزانه رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان ادامه دارد. فلسفه مقاومت حزب‌الله بر بازدارندگی از راه عمل استوار است، نه انفعال؛ و قدرت سلاح آن در آمادگی و حضور دائمی‌اش معنا پیدا می‌کند.
با این حال، حزب‌الله به حساسیت شرایط منطقه‌ای آگاه است. هرگونه گام به‌سوی درگیری گسترده می‌تواند زمینه‌ساز جنگی فراگیر شود، که حزب برای حفظ ثبات لبنان و امنیت مردمش، از آن پرهیز دارد؛ موضوعی که در مواضع اخیر خود نیز بر آن تأکید کرده است. از این رو ممکن است حزب‌الله با طرح مصر به‌عنوان یک مانور سیاسی برای آرام‌سازی موقت برخورد کند، نه به‌عنوان توافقی الزام‌آور؛ به‌ویژه اگر در آن نوعی «به رسمیت شناختن ضمنی حق نگهداری سلاح» وجود داشته باشد.
از زاویه‌ای دیگر، این مفهوم فرصتی برای حزب‌الله فراهم می‌آورد تا جایگاه خود را در صحنه داخلی بازتنظیم کند و بار دیگر بر این نکته تأکید ورزد که سلاح مقاومت برای تهدید داخل لبنان نیست، بلکه ابزاری برای بازدارندگی در برابر تجاوز خارجی است، این نکته می‌تواند در سطح داخلی و بین‌المللی به تثبیت موضع حزب کمک کند.
در مقابل، رژیم صهیونیستی ممکن است خود بزرگ‌ترین مخالف این طرح باشد. از نگاه تل‌آویو، دوره‌ای از «تعلیق راهبردی» می‌تواند فرصتی برای حزب‌الله فراهم آورد تا توان نظامی خود را بازسازی کند و به آن زمان و فضای لازم برای ترمیم ساختارهای لجستیکی و سازمانی‌اش بدهد. بر همین اساس، این رژیم چنین طرحی را نه تضمین امنیت، بلکه فرصتی برای تجدید قدرت حزب‌الله می‌داند و از آن بیم دارد.
چالش اجرایی در سایه ادامه تجاوزها
مشکل اصلی این طرح در امکان اجرایی شدن آن است. چگونه می‌توان از «تعلیق راهبردی» سخن گفت در حالی که لبنان هر روز هدف بمباران، ترور و حملات مکرر در جنوب، بقاع و ضاحیه قرار دارد؟
«تعلیق» به معنای آرامش متقابل است، نه پایبندی یک‌طرفه. بنابراین اگر قرار است از «آتش‌بس» سخن گفته شود، باید ابتدا رژیم صهیونیستی به آن وادار شود، نه لبنان.
از سوی دیگر، کنترل روند «توسعه تسلیحات مقاومت» که در طرح مصر مطرح شده، در عمل ممکن نیست؛ زیرا ساختار نظامی حزب‌الله متمرکز و کلاسیک نیست، بلکه شبکه‌ای چندلایه و درهم‌تنیده است که نمی‌توان آن را به‌سادگی متوقف یا تجزیه کرد، به‌ویژه پس از آنکه در ذهن و باور نیروهای مردمی نهادینه شده است.
شکست پروژه خلع سلاح و تلاش تازه
در واقع، می‌توان طرح مصر را نوعی اعتراف به شکست تمام تلاش‌ها برای خلع سلاح حزب‌الله دانست. از سال ۲۰۰۶ تاکنون، آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی جریان‌های لبنانی کوشیدند با تکیه بر قطعنامه ۱۷۰۱ سازمان ملل، حزب‌الله را از سلاح محروم کنند، اما واقعیت میدانی نشان داد که این هدف دست‌نیافتنی است؛ چرا که جنگ نتوانست حزب‌الله را از میان بردارد.
روی آوردن به «تعلیق راهبردی» به معنای پذیرش این واقعیت است که خلع سلاح ممکن نیست و تنها راه، تعلیق موقت وضعیت کنونی است. هدف از این طرح، خرید زمان سیاسی پیش از واکنش مجدد حزب‌الله به تجاوزات است؛ موضوعی که رژیم صهیونیستی از آن هراس دارد، زیرا در درگیری‌های اخیر، شاهد فرسایش دوطرفه در جبهه شمالی بوده است.
در پایان هرچند رویکرد مصر در ظاهر جدید به نظر می‌رسد، اما در ماهیت تفاوت چندانی با توافقات پیشین ندارد. تا زمانی که تجاوزها ادامه دارد، همه تلاش‌ها برای آرام‌سازی شکننده خواهد بود. بنابراین، این طرح نیز واقعیت را تغییر نخواهد داد؛ واقعیتی که نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی تنها زبان قدرت را می‌فهمد و هیچ توافق یا اصطلاح زیبای دیپلماتیکی نمی‌تواند ماهیت تجاوزگرانه آن را مهار کند.
انتهای پیام/
منبع: فارس
