به گزارش اخبار جهادی، با گذشت نزدیک به ۹ ماه از سقوط ناگهانی بشار اسد، متحد دیرینه مسکو در دسامبر ۲۰۲۴، آینده حضور نظامی روسیه در سوریه در ابتدا مبهم به نظر می‌رسید. با این حال، روسیه نه‌تنها پایگاه‌های نظامی خود را در سواحل غربی سوریه حفظ کرده، بلکه گام‌هایی نیز برای تقویت حضور در شمال‌شرق این کشور، به‌ویژه در فرودگاه قامشلی برداشته است.
ارتش روسیه طی هفته‌های اخیر اقدامات متعددی برای تقویت مواضع خود در فرودگاه قامیشلو انجام داده است. این اقدامات شامل گسترش محل اسکان نیروها، استحکام‌بخشی به حصارهای امنیتی اطراف، و برافراشتن پرچم روسیه در محوطه پایگاه است. پروازهای باری منظم میان قامشلی و پایگاه هوایی حمیمیم در لاذقیه – اصلی‌ترین پایگاه روسیه در سوریه – برقرار است و اغلب در ساعات شب یا بامداد برای جلوگیری از جلب توجه رسانه‌ها انجام می‌شود.
بر اساس گزارش‌ها، روسیه در این پایگاه علاوه بر خودروهای زرهی و نیروهای پلیس نظامی، بالگردهای تهاجمی Ka-52 را نیز مستقر کرده است. پس از سقوط اسد، این کشور سامانه‌های پدافند هوایی پانتسیر-S1 و تجهیزات جنگ الکترونیک را نیز به قامشلی منتقل کرد. با این حال، به گفته کارشناسان، این پایگاه دفاع محدودی دارد و برای استقرار دائمی جنگنده‌ها مناسب نیست.
آنتون مارداسوف، کارشناس مؤسسه خاورمیانه و امور نظامی روسیه، تأکید می‌کند که باوجود سقوط دولت اسد، مسکو حضور مداومی در قامشلی حفظ کرده است. او می‌گوید: «برخی تجهیزات روسیه از طریق باند این فرودگاه به لیبی منتقل شد، اما این پایگاه به‌طور کلی ضعیف حفاظت می‌شود و امکان استقرار جنگنده‌ها در آن دشوار است.» به گفته او، برای افزایش کارایی این پایگاه باید پناهگاه‌های مستحکم، حصارهای گسترده‌تر و پدافند چندلایه ایجاد شود تا علاوه بر پوشش مناطق حساس جنوب‌شرقی ترکیه، بخش‌هایی از خاک عراق را نیز تحت نظارت قرار دهد.
با وجود سقوط بشار اسد، روسیه تلاش کرده حضور نظامی خود در سوریه را نه‌تنها حفظ کند بلکه آن را بازآرایی و تقویت نماید. تمرکز ویژه بر پایگاه قامشلی نشان می‌دهد مسکو در پی آن است که جای پایی در شمال‌شرق سوریه – منطقه‌ای راهبردی و نزدیک به مرزهای ترکیه و عراق – داشته باشد. استقرار بالگردهای تهاجمی، سامانه‌های پدافندی و تجهیزات جنگ الکترونیک اگرچه توان نظامی پایگاه را به‌طور چشمگیری افزایش نداده اما نشانه‌ای از اصرار روسیه بر باقی‌ماندن در معادله قدرت سوریه پس از اسد است. این حضور برای مسکو بیشتر کارکرد نمادین و سیاسی دارد تا نظامی؛ پرچمی که در قامشلی برافراشته شده، پیام روشنی برای بازیگران منطقه‌ای است که روسیه همچنان بخشی جدانشدنی از صحنه سوریه است.
از سوی دیگر، این حضور در قامشلی به مسکو امکان می‌دهد همزمان با تحولات داخلی سوریه و افزایش تنش میان دولت موقت الجولانی و نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF)، خود را در موقعیت یک میانجی کلیدی حفظ کند. کارشناسان معتقدند روسیه توانایی مداخله گسترده به سود کردها را ندارد (به‌ویژه اگر ترکیه پشت دمشق قرار گیرد) اما همین سطح از حضور می‌تواند برگ فشار سیاسی مؤثری برای مسکو باشد. در شرایطی که احتمال خروج نیروهای آمریکایی از شمال‌شرق تقویت شده، روسیه تلاش دارد با تثبیت پایگاه‌های حمیمیم و قامشلی، هم معادلات داخلی سوریه را تحت نفوذ نگه دارد و هم به قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی نشان دهد که بدون مسکو هیچ ترتیبات امنیتی پایدار در سوریه قابل تصور نیست.
انتهای پیام/
