اخبار جهادی – پیشنهاد آمریکا برای اجاره ۱۰۰ ساله کریدور زنگزور، که در ظاهر یک گذرگاه تجاری است، در واقع به عنوان ابزاری برای تعمیق نفوذ غرب در منطقه طراحی شده است. این کریدور قرار است نخجوان را به جمهوری آذربایجان از طریق سیونیک در ارمنستان متصل کند، اما هدف اصلی پشت این پروژه، ایجاد حلقه‌ای از نفوذ امنیتی، سیاسی و اقتصادی غرب در مرزهای شمالی ایران است.
از منظر امنیتی، ایران این طرح را تهدیدی مستقیم می‌داند؛ چرا که حضور احتمالی نهادهای امنیتی یا شرکت‌های غربی در نزدیکی مرزهایش می‌تواند مسیرهای حمل‌ونقل و ارتباطات سنتی کشور را تحت‌نظر قرار دهد و حتی امکان نظارت بر تحرکات نظامی و اقتصادی ایران را فراهم آورد. این موضوع حساسیت ویژه‌ای برای تهران دارد، زیرا کنترل بر مرزها و مسیرهای ترانزیتی یکی از ارکان امنیت ملی محسوب می‌شود.
در بعد راهبردی، بهره‌گیری آمریکا از شرکت‌های خصوصی و پوشش دیپلماتیک نشان می‌دهد که واشنگتن قصد دارد راهبردهای نفوذ خود را بدون وارد شدن مستقیم به میدان عملیاتی پیاده کند. این نوع اقدامات، علاوه بر کاهش هزینه‌ها و ریسک‌های سیاسی، امکان ایجاد پایگاه‌های راهبردی مخفی‌تر را نیز فراهم می‌آورد. اگر چنین پایگاهی شکل گیرد، می‌تواند نقش مرکز عملیات‌های اطلاعاتی یا مهار اقتصادی علیه ایران را ایفا کند.
از سوی دیگر، واکنش ایران باید مبتنی بر تقویت همکاری‌های منطقه‌ای و دیپلماسی فعال باشد تا مانع از تثبیت هرگونه پایگاه یا نفوذ غرب در نزدیکی مرزهایش شود. همچنین، افزایش هوشیاری اطلاعاتی و تقویت زیرساخت‌های امنیت داخلی ضروری است تا هرگونه تهدید احتمالی خنثی گردد.
در جمع‌بندی نهایی، تحولات قفقاز جنوبی نشان‌دهنده تغییرات ژئوپلیتیک پیچیده‌ای است که نیازمند سیاست‌گذاری هوشمندانه و چندجانبه‌گرایانه از سوی کشورهای منطقه است. حفظ منافع ملی ایران مستلزم واکنش سریع و مؤثر نسبت به این تحرکات است؛ چرا که آینده منطقه نه تنها بر سر کنترل منابع و مسیرهای ترانزیتی بلکه بر سر حفظ ثبات و امنیت ملی کشورها رقم خواهد خورد.
انتهای پیام/
