به گزارش اخبار جهادی، بشار اسد، رئیس جمهور سابق سوریه، اولین بیانیه خود را منتشر کرد. متن این بیانیه به شرح ذیل می‌باشد:
با گسترش تروریسم در سوریه و ورود آن به پایتخت دمشق در شامگاه ۷ دسامبر (۱۷ آذر ماه)، در میان سیل سردرگمی ها و داستان هایی دور از ذهن، سوالاتی درباره سرنوشت و مکان رئیس جمهور مطرح شد. حقیقت این است که از روند نصب تروریسم بین المللی به عنوان یک انقلاب آزادیبخش سوریه حمایت شد.
در یک برهه حساس تاریخی از زندگی یک ملت که حقیقت باید جایگاهی داشته باشد، چیزی وجود دارد که باید با بیانی کوتاه روشن شود. این شرایط و متعاقب آن قطع کامل ارتباط به دلایل امنیتی به من اجازه نداد. نکات اجمالی زیر، جایگزین روایت جزئیات آنچه بعداً در فرصتی پیش آمد، است.
اولاً من آن طور که شایعه شد، نه به صورت برنامه ریزی شده کشور را ترک کردم و نه در آخرین ساعات نبردها آن را ترک کردم، بلکه تا صبح روز یکشنبه در دمشق ماندم و مسئولیت های خود را پیگیری کردم.
در ۸ دسامبر (۱۸ آذر) با گسترش تروریسم در داخل دمشق، با هماهنگی دوستان روسی خود به لاذقیه رفتم تا از آنجا عملیات نظامی را پیگیری کنم. صبح با رسیدن به پایگاه هوایی حمیمیم، مشخص شد که نیروها از تمام خطوط نبرد عقب نشینی کرده اند و آخرین مواضع ارتش نیز سقوط کرده است. با وخامت اوضاع میدانی در آن منطقه و حمله به روسیه، خود پایگاه نظامی نیز توسط پهپادها تهدید می‌شد. با توجه به عدم امکان خروج از پایگاه در هر جهت، مسکو از رهبری پایگاه خواست تا در غروب یکشنبه ۸ دسامبر (۱۸ آذر ماه)، یک روز پس از سقوط دمشق و پس از سقوط آخرین مواضع دمشق و متعاقب آن فلج شدن بقیه نهادهای دولتی، برای تخلیه فوری مواضع نظامی تلاش کند.
در جریان آن وقایع، موضوع پناهندگی یا استعفا از سوی من و هیچ شخص یا حزبی مطرح نشد و تنها گزینه ای که ارائه شد، ادامه مبارزه برای دفاع در برابر حمله تروریستی بود.
در این زمینه تاکید می کنم که هرکس از روز اول جنگ حاضر نشد نجات کشورش را با نجات شخصی معامله کند یا با مردمش با پیشنهادات و وسوسه های مختلف معامله کند، همان کسی است که در کنار افسران و سربازان ایستاده است. از ارتشش در خط مقدم، ده‌ها متر دورتر از تروریست‌ها در داغ‌ترین و خطرناک‌ترین کانون‌های درگیری، او همان فردی است که در سخت‌ترین سال‌های جنگ، کشورش را ترک نکرد و در کنار آن ماند. خانواده و مردم او برای مقابله با تروریسم زیر بمباران و خطر حمله تروریست ها به پایتخت بیش از یک بار در طول چهارده سال جنگ ایستادند.
کسی که مقاومت غیر سوری در فلسطین و لبنان را رها نکرد و به متحدانش که در کنار او ایستادند خیانت نکرد، نمی تواند کسی باشد که مردم خود را که متعلق به اوست رها کرده یا به آنها و ارتشش خیانت کند.
من هرگز فردی نبوده‌ام که در سطح شخصی به دنبال مناصب باشم، بلکه خود را مالک پروژه‌ای ملی می‌دانستم که حمایت آن را از مردمی که به آن اعتقاد داشتند، گرفته‌ام. من به اراده آن مردم، توانایی آنها در حفظ کشور، دفاع از نهادها و انتخاب های آنها تا آخرین لحظه یقین داشتم و آنرا رهبری کردم.
با سقوط دولت به دست تروریسم و از دست دادن توانایی ارائه هر چیزی، این موقعیت خالی و بی معنی می شود و باقی ماندن در آن مسئولیت معنایی ندارد. این به هیچ وجه به معنای کنار گذاشتن وابستگی ملی و اصیل به سوریه و مردم آن نیست، وابستگی ثابتی که با موقعیت یا شرایط تغییر نمی کند، وابستگی سرشار از امید به بازگشت سوریه آزاد و مستقل.
انتهای پیام/
منبع: تحولات جهان اسلام
