به گزارش اخبار جهادی، یک پایگاه خبری فعال در حوزه سوریه، آمار و نقشه‌ای از پایگاه‌های نظامی ایران و گروه‌های مقاومت در سوریه منتشر کرد.
این پایگاه ادعا کرده است که از اواسط سال ۲۰۲۳ میلادی، تعداد پایگاه‌های نظامی ایران و گروه‌های مقاومت تحت حمایت آن در سوریه از ۵۷۰ به ۵۲۹ کاهش یافته است اما ایران همچنان اولین و بزرگ‌ترین قدرت نظامی خارجی در سوریه است.
مواضع نظامی ایران در سوریه تا اواسط سال ۲۰۲۴، شامل ۵۲ مقر و ۴۷۷ پایگاه نظامی ارزیابی شد که جزئیات آن به شرح ذیل می‌باشد:
۱۱۷ پایگاه در حلب
۱۰۹ پایگاه در حومه دمشق
۷۷ پایگاه در دیرالزور
۶۷ پایگاه در حمص
۲۸ پایگاه در حماه
۲۷ پایگاه در ادلب
۲۰ پایگاه در قنیطره
۱۷ پایگاه در لاذقیه
۱۶ پایگاه در درعا
۱۴ پایگاه در رقه
۱۳ پایگاه در سویدا
۹ پایگاه در طرطوس
۸ پایگاه در حسکه
۷ پایگاه در شهر دمشق
این رسانه نوشت که کاهش تعداد مواضع ایران به علت استقرار مجدد نیروها به دور از برخی اماکن غیرضروری و دارای اهمیت کمتر به دلیل تنش‌های اخیر با آمریکا و اسرائیل، تاثیری بر اهداف و مسائل راهبردی حضور نظامی جمهوری اسلامی ایران در سوریه نداشته است. نیروهای ایرانی و گروه‌های مقاومت طی ماه‌های اخیر، از ۱۴ پایگاه در قنیطره عقب‌نشینی کرده‌اند. این عقب نشینی احتمالاً در پاسخ به درخواست اسرائیل از روسیه پس از تهدیدهای گروه‌های مقاومت مبنی بر انجام حملات علیه اسرائیل صورت گرفته است.
نیروهای نظامی ایران و گروه‌های مقاومت، همچنان کنترل بزرگراه بین المللی و گذرگاه مرزی البوکمال، جاده‌های صحرای سوریه منتهی به استان‌های حمص و دمشق و مسیرهای منتهی به مرز لبنان را در دست داردند. ایران همچنین نقاط استقرار ثابتی در امتداد خطوط مقدم با مناطق تحت کنترل مخالفان مسلح دولت سوریه دارد.
طبق ادعای این رسانه، به طور کلی مواضع نظامی ایران به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند. اولین مورد شامل مواضع گروه‌های مقاومت تحت حمایت ایران است که مستقیماً توسط نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی فرماندهی می‌شود و از طیف متنوعی از پرسنل شامل نیروهای سوری، ایرانی، عراقی، افغانستانی و پاکستانی تشکیل شده است. دسته دوم شامل پایگاه‌های حزب‌الله لبنان و گروه‌های زیرمجموعه آن است. این مقرها نیز با حمایت و نظارت مستقیم یا غیرمستقیم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی فعالیت می‌کنند.
گروه‌های مقاومت تحت حمایت ایران، پایگاه‌های نظامی مختلفی در ۱۴ استان سوریه دارند که باعث شده است ایران به برجسته‌ترین قدرت نظامی خارجی در سوریه تبدیل شود. با این وجود، اکثر این مقرها به دلایل مختلف از جمله فقدان نیروی هوایی، سیستم‌های دفاع هوایی، فرسایش مداوم آمادگی رزمی نیروها به دلیل جابه‌جایی جهت در امان ماندن از حملات آمریکا و اسرائیل و عدم وجود زیرساخت‌های نظامی و لجستیکی لازم برای انجام عملیات نظامی در مقیاس بزرگ قادر به راه‌اندازی عملیات نظامی به تنهایی نیستند.
لازم به ذکر است آمار دقیقی از تعداد پایگاه‌های نظامی ایران و گروه‌های مقاومت در سوریه به صورت رسمی منتشر نشده است. آنچه در این مطلب آورده شده است، ادعای یک رسانه نزدیک به مسلحین سوریه می‌باشد. انتشار این مطلب به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان و بهره‌برداری افراد متخصص و فعال در زمینه تحولات منطقه منتشر شده است.
انتهای پیام/
