در این روش غالبا با استفاده از یک جستجوگر مادون قرمز که با یک لامپ فروسرخ که در انتهای موشک نصب شده یا با استفاده از سنجش گاز داغ خروجی از اگزوز موشک، مکان موشک را تشخیص داده و با مقایسه انحراف موشک از خط نشانه روی با ارسال سیگنال به گیرنده رادیویی موشک دستور اصلاح مسیر را میدهد و این روند تا جایی که موشک بطور کامل منطبق بر خط نشانه روی با هدف باشد، ادامه می‌یابد. البته امکان ارسال دستورات تصحیح مسیر به دو روش هدایت سیمی مانند موشک تاو و یا هدایت رادیویی مانند موشک اتاکا وجود دارد.
نحوه دیگری از هدایت نیمه خودکار فرمانی به خط دید بر اساس هدایت پرتو سوار است. در این حالت سیگنال مستقیما به سمت هدف به وسیله لیزر یا امواج رادیویی فرستاده میشود، موشک دارای گیرنده ای است که این گیرنده یا در قسمت پشت موشک قرار دارد و یا در قسمت جلو موشک که با دریافت این سیگنال میزان انحراف خود با خط مرکز نشانه رفته روی هدف را محاسبه کرده و خود را روی خط سیر منطبق می‌کند.
موشک های خانواده کورنت ، کونکورس ، RBS-70 ، ویخر و … از این روش هدایتی بهره می‌برند.
در نوعی از هدایت پرتوسوار که دریافت کننده امواج و یا پرتو لیزر در جلو موشک قرار می‌گیرد، اپراتور پرتو لیزر و یا امواج رادیویی را به هدف تابانده و بازتاب آن توسط موشک دریافت شده و موشک با استفاده از آن خود را در مسیر برخورد دقیق با هدف قرار میدهد. این شیوه بسیار مستعد اختلال می‌باشد.
در نوع دیگر اپراتور با قرار دادن هدف در سایت نشانه روی پرتو لیزر را در مسیر هدف قرار میدهد و موشک با دریافت این پرتو از قسمت انتهای موشک خود را در مسیر هدف حفظ می‌کند، این شیوه دارای امنیت بیشتر و پیچیدگی بیشتر است.
از مزیت های روش هدایت پرتو سوار لیزری غیر قابل اخلال بودن آن است و نقطه ضعف آن در محدودیت برد و محدودیت خط دید سکو پرتاب است و ذاتا توانایی هدف قرار دادن هدف پشت کوه، تپه یا موانع را ندارد که البته این ضعف بطور کلی برای هدایت نیمه خودکار فرمانی به خط دید مطرح است.
انتهای پیام/
منبع: تحولات جهان اسلام
