با توجه به اظهارات مسئولان اسرائیلی مبنی برآمادگی برای جنگ در غزه و نیز افزایش توانمندی جنبش “حماس” و برگزاری رزمایش آن باید پرسید آیا جنگ در راه است؟
به گزارش اخبار جهادی،به نقل از روزنامه رای الیوم، اظهارات مسئولان اسرائیلی و بیش از همه “آویگدور لیبرمن” وزیر جنگ این رژیم مبنی بر اینکه جبهه شمالی در مرزهای سوریه و لبنان برای جنگ آمادگی ندارد اما برعکس جبهه جنوبی برای رویارویی با غزه آماده است از یک سو و آماده باش جنبش مقاومت اسلامی حماس و برگزاری رزمایش، این سوال را مطرح می کند که در پرتو آماده باش دو طرف و سرخوردگی تشکیلات خودگردان فلسطین از گفت و گو و راه حل مسالمت آمیز چه کسی آتش جنگ را شعله ور خواهد کرد؟
خطر حماس برای نقشه های آمریکا در منطقه
جنبش حماس و افزایش روزافزون توان نظامی آن به مثابه خطری برای طرح های آمریکا یا همان معامله قرن است که احتمال دارد دونالد ترامپ رئیس جمهور این کشور آن را به عنوان راه حلدرگیری عربی- اسرائیلی عرضه کند.
تفاوت جنگ احتمالی غزه با جنگ های قبلی
با این توضیحات چه بسا این بار جنگ در غزه با سابق متفاوت باشد زیرا اسرائیل تلاش دارد بر خلاف سه جنگ قبلی این بار پیروزی را از آن خود کند، به این معنی که حماس را تضعیف کرده و آن را خلع سلاح کند و چه بسا در صدد از بین بردن آن برآید.
آیا نتانیاهو جنگ را کلید خواهد زد؟
این در حالی است که “بنیامین نتانیاهو” نخست وزیر اسرائیل به اتهام فساد تحت پیگرد قرار دارد و چه بسا به منظور منحرف کردن نگاهها به جنگ در غزه دست بزند و با این کار در صدد وقت کشی برآید؛ کاری که ایهود اولمرت در سال ۲۰۰۶ با به راه انداختن جنگ در جنوب لبنان انجام داد.
با این حال باید گفت، آغاز جنگ یک چیز و پیروزی در آن چیز دیگری است، زیرا جنبش حماس به محور مقاومت بازگشته و اکنون متحدان قدرتمندی دارد و توان نظامی خود را نیز تقویت کرده است و چه بسا عملکرد آن در صورت جنگ احتمالی، برای بسیاری غیرمنتظره و غافلگیر کننده باشد.
ترس اسرائیل از زرادخانه موشکی حزب الله
نکته دیگر اینکه اظهارات لیبرمن مبنی برعدم آمادگی جبهه شمالی برای جنگ بیانگر دروغگویی و ایجاد گمراهی است، زیرا اسرائیل از توانمندی های هجومی حزب الله و زرادخانه موشکی آن می ترسد و علاوه بر این از عواقب هرگونه حمله به سوریه بیم دارد زیرا پیش از این شاهد سرنگونی جنگنده “اف- ۱۶” به دست نیروهای سوری و پیروزی های گسترده ارتش سوریه در میدان های نبرد بوده است.
از سوی دیگر ایران و روسیه در سوریه حضور دارند و در این میان چنانچه ترامپ در ماه می آینده از توافق هسته ای خارج شود ایران نیز به یک قدرت هسته ای تبدیل خواهد شد و علاوه بر این باید در نظر داشتکه تهدیدهای لیبرمن نیز تو خالی بی مفهوم باقی خواهد ماند.
همچنین باید در نظر داشت که ماه می آینده شاهد انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالیخواهیم بود و جنبش های مقاومت در اعتراض به تهدیدهای اسرائیل، راهپیمایی های بزرگی را برگزار خواهند کرد و با خروج احتمالی آمریکا از توافق هسته ای باید گفت که ماه می ، آبستن روزهای داغی است و چه بسا در درگیری عربی- اسرائیلی تاریخ تعیین کننده ای باشد.
در این خصوص باید به سه نکته توجه داشت که عبارتند از:
اول: اظهارات لیبرمن مبنی بر اینکه جبهه داخلی اسرائیل در مناطق شمالی هم مرز سوریه و لبنان آماده جنگ نیست و برعکس در جبهه جنوبی برای مقابله با غزه در آمادگی کامل به سر می برد.
دوم: رزمایش گردان های القسام شاخه نظامی جنبش حماس با استفاده از موشک و پهباد و استفاده از سلاح های واقعی با مشارکت بیش از ۳۰ هزار رزمنده به منظور آمادگی در برابر تجاوز احتمالی اسرائیل که برای نخستین بار است به این شکل علنی برگزار شده و حماس در آن آمادگی رزمی خود را به تصویر می کشد.
سوم: استقرار گسترده نیروهای نظامی اسرائیلی در کرانه باختری و غزه شامل نیروهای تک تیرانداز برای متفرق کردن تظاهرات کنندگان و مقابله با آنان زیرا پیش بینی می شود در اعتراض به انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالی در سالگرد نکبت راهپیمایی های مردمی گسترده ای برگزار شود و البته حماس در تکاپوی این کار است.
