صادرات تسلیحاتی بلغارستان در سال ۲۱۳ حدود ۲۰۰ میلیون یورو بوده اما این عدد در ۲۰۱۵ به ۶۴۲ میلیون یورو و در سال ۲۰۱۶ میلادی به حدود ۱ میلیارد دلار رسیده که بزرگترین مشتری آن ارتش سعودی است!
عبارتی طنزآلود در بین کارشناسان نظامی وجود دارد که می گوید “سلاح های کشتار جمعی واقعی، تسلیحات انفرادی هستند”، چراکه اگر مقایسه ای میان تعداد افراد کشته شده به وسیله تسلیحات سبک و تسلیحات کشتار جمعی در سالهای اخیر بشود، به راحتی می توان تشخیص داد که تسلیحات انفرادی نقش بسیار بیشتری در به قتل رساندن انسان ها داشته اند. برای تولیدکنندگان اصلی این سلاح های به واقع کشتارجمعی نیز، بی توجهی افکار عمومی و نهادهای بین المللی به حجم تولید و تبادل این تجهیزات در دنیا نیز یک حسن محسوب شده و در مواقعی حساس چون حمله همه جانبه به یک کشور مظلوم چون یمن، بیش از هر زمانی خود را نشان می دهد.
پول های سعودی و تسلیحات بلغاری برای کشتار مردم سوریه و یمن
جنگ در سوریه و یمن، مدت زمانی طولانی است که ادامه دارد و همچنان در اخبار و تصاویر مخابره شده از این دو کشور، شاهد ادامه ارسال سلاح ها به دست برخی نیروها هستیم. عربستان سعودی به عنوان یکی از مهم ترین حامیان جریانات تروریستی ضد دولت در سوریه، نقش بسیار مهمی در مسلح کردن این گروه ها بر ضد دولت بشار اسد دارد. اما در این جا یک نکته قابل توجه است: با توجه به اینکه سلاح های سازمانی ارتش عربستان حتی در بخش سبک نیز عمدتا غربی هستند، اما چرا در نبردهای سوریه و یمن عمدتا شاهد استفاده از تسلیحات سبک با تفاوت های مهم در مقایسه با سلاح های ارتش سعودی هستیم؟
اینجاست که داستان خط ترانزیتی سریع و مرگبار بین شرق اروپا و عربستان مطرح و برجسته میشود. در زمان شوروی سابق، در بسیاری از کشورهای شرق اروپا که همپیمانان مسکو محسوب می شدند خط تولید تسلیحات سبک مثل تفنگ های سری AK ، تیربارهای سری PK ، راکت اندازها و نارنجک اندازهای مختلفی ایجاد شده و این کشورها در این بخش ها عمدتا خودکفا بودند. بعد از فروپاشی شوروی سابق نیز این صنایع نظامی به جای مانده از جمله منابع کسب درآمد برای این کشورها بود. عدم نظارت دقیق، مشکلات اقتصادی و البته پول نقد شیوخ حاشیه خلیج فارس، همه و همه عواملی هستند که باعث شدند سیل تسلیحات ساخت کشورهای اروپای شرقی از جمله بلغارستان به سمت خاورمیانه سرازیر شود.
طق نقشه در نظر گرفته شده، پل هوایی و دریایی برقرار شده بین کشورهای شرق اروپا و عربستان سعودی، انتقال حجم گسترده سلاح ها را به عهده دارد. در این میان همه چیز از سلاح های هجومی تا راکت های سری گراد به منطقه مورد نظر منتقل می شود. اسناد و بررسی ها نشان می دهد شهر بندری جده از جمله مقصدهای هوایی و دریایی هواپیماها و کشتی هایی است که حامل سلاح هستند. مناطقی در کشور اردن و همچنین امارات متحده عربی از جمله دیگر مقاصد حمل سلاح از اروپای شرقی به خاورمیانه هستند.
برای فهم بهتر سود آوری این ماجرای برای طرف بلغاری به این اعداد دقت کنید. در سال ۲۰۱۳ میلادی میزان صادرات تسلیحاتی کشور بلغارستان در حدود کمی بیش از ۲۰۰ میلیون یورو بوده است. این رقم در سال ۲۰۱۴ میلادی ناگهان به عدد ۴۰۰ میلیون یورو می رسد که افزایشی دو برابری در یک سال را نشان می دهد. این عدد در سال ۲۰۱۵ میلادی به ۶۴۲ میلیون یورو و در سال ۲۰۱۶ میلادی به حدود ۱ میلیارد دلار رسید.
برای نمونه نکته جالب اینجاست که در سال ۲۰۱۴ میلادی، گزارش رسمی دولت بلغارستان حاکی از فروش ۸۵ میلیون یورو سلاح و مهمات به عربستان سعودی است. البته مشخصا در هیچ بخشی از ارتش عربستان سعودی، سلاح های بلغاری تا به امروز مشاهده نشده اند و مشخص می شود ارتش سعودی این حجم از سلاح را برای ارتش یا نیروهای انتظامی خود این کشور خریداری نکرده است. بر اساس گزارش سازمان ملل در سال ۲۰۱۴ میلادی ۲۸۷ قبضه تیربار سبک و ۱۲۰ قبضه تفنگ ضد تانک SPG-۹ از بلغارستان به عربستان سعودی صادر شده است.
در اکتبر سال ۲۰۱۴ میلادی، عکاسان هوانوردی اهل بلغارستان برای اولین بار شاهد فرود یک فروند هواپیمای بویینگ ۷۴۷ خطوط هوایی سعودی از نوع باربری در فرودگاه شهر صوفیه بودند. کاربران علاقمند و عکاسان هوانوردی بلغار اعلام کردند که در چندین مرحله دیگر ۷۴۷ های سعودی را در پایتخت این کشور مشاهده کرده اند که در حال بارگیری محوله های سنگینی هستند.
منابع نظامی به سایت خبری غیر دولتی BIRN که در حوزه بالکان فعالیت می کند، اعلام کردند که محموله های منتقل شده به وسیله این هواپیماها، سلاح های ساخت بلغارستان بوده است. بر اساس نرم افزارهای دنبال کردن هواپیماها، این پرنده های سعودی معمولا یا در جده یا در شهر تبروک در عربستان سعودی فرود می آیند. تسلیحات از آنجا به اردن منتقل شده و از آنجا نیز به دست تروریست های سوری می رسد.
مقداری از این تسلیحات نیز در ترکیه تخلیه شده و از طریق مرزهای مشترک این کشور با سوریه به تروریست ها تحویل داده می شود. برخی از گزارش های منابع بلغاری در دسامبر ۲۰۱۶ اعلام کردند که چیزی نزدیک به ۴ هزار راکت گراد و ۲ میلیون گلوله در کالیبرهای مختلف از بلغارستان به سوریه منتقل شده است.
اماراتی ها نیز در کنار مسلح کردن بخشی از تروریست های سوری، در عین حال مدتهاست در حال خرید سلاح از شرق اروپا و خصوصا بلغارستان برای مسلح کردن طرفداران خود در یمن نیز هستند. پیش از این نیز در مواردی تسلیحات سبک ساخت بلغارستان در دست نیروهای وفادار به امارات در یمن و حتی در لیبی نیز دیده شده است.
آذربایجانی ها با پروازهای دیپلماتیک سلاح قاچاق می کنند!
حدود یک ماه قبل خبری بسیار مهم توسط یک روزنامه نگار بلغاری افشا شد. دیلیانا گایتانزیف خبرنگار بلغاری اعلام کرد که در سه سال گذشته چیزی در حدود ۳۵۰ پرواز دیپلماتیک توسط خطوط هوایی “راه ابریشم” متعلق به دولت جمهوری آذربایجان تسلیحات خریداری شده توسط آمریکا، عربستان سعودی و امارات را از این کشور به نقاط مختلف درگیری در دنیا خصوصا در خاورمیانه و آفریقا منتقل کرده است. این بدین معناست که هر ۳ روز یک بار یک پرواز به اصطلاح دیپلماتیک از طریق کشور اذربایجان در بلغارستان فرود آمده است و این تعداد پرواز، چیزی جز انتقال محموله های خاص و فراوان به مقصد دیگر، معنایی نمی تواند داشته باشد.
این روزنامه نگار بعد از افشای این مسئله از محل کار خود یعنی روزنامه Trud که یکی از بزرگترین روزنامه های این کشور اخراج شد. وی توسط سرویس امنیتی بلغارستان نیز بازجویی شده و بلغارها به دنبال منبع اطلاعات وی بودند. این روزنامه نگار بلغار اعلام کرده است که اسناد را یک ناشناس به اکانت وی در شبکه اجتماعی توییتر ارسال کرده است.
بخشی از اسناد منتشر شده درباره قاچاق سلاح از بلغارستان
نکته جالب اینجاست که بخش هایی از نیروهای ویژه ارتش آمریکا نیز که در منطقه خاورمیانه درگیر هستند از جمله مشتری های تسلیحات بلغاری هستند. آمریکا قراردادی را در سال ۲۰۱۵ به ارزش ۵۰۰ میلیون دلار برای تسلیح شورشیان به اصطلاح معتدل سوری با طرف بلغاری امضاء کرده و نیازمندی های تسلیحاتی خود را از این کشور برای این منظور تهیه می کرد. اما در ششم ژوئن سال ۲۰۱۵ میلادی یک تبعه آمریکایی به نام فرانسیس نورولو که از پیمانکاران وزارت دفاع آمریکا بود در اثر انفجار یک راکت آر پی جی ۷ در زمان آزمایش در بلغارستان کشته شد.
بخش عمده ای از این قرارداد توسط آمریکا به وسیله یک شرکت خصوصی به اسم Purple Shovel LLC بسته شد تا علاوه بر تسلیحات، آموزش نیز به شورشیان به اصطلاح معتدل سوری داده شود. فرانسیس نورولو نیز از کارمندان همین شرکت بود. البته این برنامه نیز بعد از صرف پول فراوان به بن بست رسیده و متوقف شد.
همین موارد افشا شده نشان می دهد کشورها و اتحادیه اروپا، علی رغم اطلاع از نقش برخی از اعضای خود در انتقال اسلحه به تروریست های مستقر در سوریه، به علت منافع تجاری و سیاسی که از این موضوع عایدشان می شود، چشم ها را بسته و حتی در مواردی تسهیلات ویژه ای را برای نیز آن قائل می شوند اما همین کشورها، هر از چندگاهی، با ادعاهای عجیب خبر از کشف محموله های اسلحه می دهند که از سوی ایران برای برخی گروههای مخالف در آفریقا یا آسیای شرقی ارسال می شود؛ محموله هایی گمنام و بدون سند که پس از چند روز تبلیغات، به علت بی هویتی، به دست فراموشی سپرده می شود، درست مانند کشتار زنان و کودکان سوری و یمنی که تا حد ممکن سانسور می شوند و در صورت انتشار، ساعتی بعد به دست فراموشی سپرده خواهند شد.
انتهای پیام/
منبع:مشرق
